ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΕΧΘΡΟΣ
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη κατὰ τῆς ἐλευθερίας ἀπειλή ἀπὸ τοὺς αὐτόκλητους
κηδεμόνες οἱ ὁποῖοι, ὁπλισμένοι μὲ ἀκλόνητη πίστη στὰ δικά τους
ἀναπόδεικτα «πιστεύω», προσπαθοῦν νὰ τὰ ἐπιβάλλουν σὲ ἄλλους
ΚΡΑΝΟΣ=ΘΑΝΑΤΟΣ
Κάποτε ἦταν «αὐτονόητο» πὼς ἡ γῆ εἶναι ἐπίπεδη…
Κάποτε ἦταν «αὐτονόητο» πὼς ὁ ἥλιος γυρίζει γύρω ἀπὸ τὴν γῆ…
Ἂν δὲν εἶχε ἀμφισβητηθεῖ τὸ «αὐτονόητο» θὰ ζούσαμε στὸν μεσαίωνα.
Τέτοιου εἴδους «αὐτονόητα» ὑπάρχουν ἀκόμα καὶ θὰ ὑπάρχουν ὅσο οἱ
ἄνθρωποι βαριοῦνται νὰ βάλουν τὸ μυαλό τους νὰ δουλέψει.
Η σελίδα αὐτὴ καταρρίπτει ἕνα «θέσφατο», ἕνα «αὐτονόητο»: τὸν μύθο ὅτι
τὸ «κράνος σώζει ζωές»
Ὁ κώδικας ὁδικῆς κυκλοφορίας καθιστὰ τὴν χρήση τοῦ κράνους ὑποχρεωτικὴ
καὶ "τιμωρεῖ" τοὺς παραβάτες μὲ πρόστιμο ἴσο σχεδὸν μὲ τὸν μισθὸ ἑνὸς
μηνός, μὲ προσωρινὴ ἀφαίρεση τῆς ἄδειας ὁδήγησης καὶ μὲ "ἀρνητικοὺς
πόντους" στὸ γνωστὸ ποινολόγιο "point system".
Πρὶν συνεχίσεις νὰ διαβάζεις, καὶ πρὶν μορφώσεις γνώμη, ἐπισκέψου καὶ
μελέτησε καὶ τὶς παραπομπὲς στὶς ξένες ἰστοσελίδες στὴν δεξιὰ στήλη.
Εἶναι καιρὸς νὰ καταγγελθεῖ ὁ νόμος περὶ χρήσης κράνους ὡς ἀπόλυτα
ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ἀρτιμέλεια, ζωὴ καὶ ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν, ἀλλά, καὶ
πολὺ περισσότερο, ὡς βάναυση προσβολὴ τοῦ ἀναπαλλοτρίωτου καὶ
ἀδιαπραγμάτευτου δικαιώματος τοῦ κάθε ἀτόμου νὰ ἔχει τὸν πρῶτο καὶ
τελευταῖο λόγο σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν στὴν προσωπική του ἀσφάλεια καὶ
στὴν ἐπιλογὴ μέσων προστασίας του. Σὲ καμία περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ
ἀναγνωριστεῖ στὴν ὅποια κυβέρνηση ἢ βουλὴ τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιβάλλεται ὡς
κηδεμόνας ἀνηλίκων στοὺς πολίτες γιὰ προσωπικὰ τους θέματα ἢ νὰ
ἐπιβάλλει σὲ ἐνήλικες καὶ ἔμπειρους κανόνες ποὺ ἀφοροῦν σὲ μωροὺς καὶ
νήπια.
Προσοχή: Τὸ ζητούμενο δὲν
εἶναι νὰ πειστεῖ ὁ ἀναγνώστης γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ κράνους,
ἀλλά, πρωτίστως, γιὰ τὸ γεγονὸς πὼς ἡ χρησιμότητά του δὲν εἶναι τόσο
αὐτονόητη ὅπως διαδίδουν ἀνεξέλεγκτα οἱ ἐξυπηρετοῦντες εἴτε ἐμπορικὰ
συμφέροντα εἴτε ἐπιθυμοῦν νὰ χαϊδέψουν τὶς ἀφελεῖς προκαταλήψεις τοῦ
ὑποβαθμισμένου σὲ ὄχλο λαοῦ.
Τέλος, ἡ
τροχαία, καλὰ θὰ κάνει νὰ νοιαστεῖ
α) γιὰ τὰ δίκυκλα ποὺ ἠχορυπαίνουν καὶ ἀναίτια βασανίζουν ἑκατομμύρια
ἀνθρώπων,
β) γιὰ τὰ παραλόγως σταθμευμένα ὀχήματα -ἀκόμα καὶ πάνω σὲ στάσεις
λεωφορείων, διαβάσεις καὶ σταυροδρόμια- ποὺ ἐκθέτουν σὲ κίνδυνο ζωές,
γ) γιὰ τὰ ὀχήματα ποὺ ἐκπέμπουν ρύπους καὶ σκοτώνουν ἀργὰ ἀλλὰ βέβαια
τοὺς πολίτες,
δ) γιὰ τοὺς ἐπίορκους δημάρχους καὶ λοιποὺς πολιτικοὺς ποὺ δὲν μεριμνοῦν
γιὰ τὴν συντήρηση τοῦ ὁδικοῦ δικτύου, τὴν σήμανση τῶν δρόμων…
ε) γιὰ ὅσους ὁδηγοῦν χωρὶς φῶτα ἢ μιλώντας στὸ κινητὸ
Παραθέτω παρακάτω αὐτούσια τὴν ἄποψη ἑνὸς διδάκτορα τῆς ἐφηρμοσμένης καὶ
θεωρητικῆς φυσικῆς, ὅσον ἀφορᾶ τὰ τοῦ κράνους, κατὰ τεκμήριο εἰδικοῦ σὲ
θέματα μηχανικῆς καὶ κίνησης.
«ΚΡΑΝΟΣ
= ΘΑΝΑΤΟΣ
(ἀπαραίτητη
διευκρίνηση: ἀφορᾶ ὁδήγηση κυρίως μέσα σὲ πόλη καὶ ταχύτητες κάτω τῶν 80
χιλιομέτρων/ὥρα)
Εἰσαγωγὴ
Συχνὰ-πυκνὰ αὐτὸ
ποὺ ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται λογικό, δὲν εἶναι καὶ πραγματικὰ λογικό. Ἡ
περίπτωση τοῦ κράνους ὡς μέσου «προστασίας» τῶν δικυκλιστῶν ἀποτελεῖ
χαρακτηριστικὸ παράδειγμα.
Πρόταση
Η χρήση κράνους
κατὰ κανόνα, μὲ ἴσως ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνη καὶ
βλαπτικὴ γιὰ τοὺς δικυκλιστές, τοὺς ὑπόλοιπους κυκλοφοροῦντες καὶ τὴν
κοινωνία.
Ἀποδείξεις
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν
σχέση κράνους καὶ πρόληψης ἀτυχήματος
1) Τὸ κράνος
μειώνει τὸ περιμετρικὸ ὀπτικὸ πεδίο. Ἐνδέχεται νὰ μὴν ἀντιληφθεῖ ὁ
ὁδηγὸς ἕνα ὄχημα τὸ ὁποῖο ἔρχεται ἀπὸ πίσω καὶ νὰ συγκρουστεῖ μὲ αὐτό.
Ἐπειδὴ ἡ κεφαλὴ ἔχει ὅρια στὸ πόσο μπορεῖ νὰ περιστραφεῖ, δὲν εἶναι
δυνατὴ ἡ ἀντιστάθμιση διὰ περαιτέρω περιστροφῆς. Ὁ ἱκανὸς ὁδηγὸς οὕτως ἢ
ἄλλως περιστρέφει συνεχῶς τὴν κεφαλὴ του μέχρι τὰ ὅριά της.
2) Τὸ κράνος
μειώνει τὴν ἀκουστικὴ ἀντίληψη καὶ ἰδιαίτερα τὴν ἱκανότητα προσδιορισμοῦ
τῆς πηγῆς τοῦ ἤχου. Κατὰ τὴν ὁδήγηση, ἰδιαίτερα μέσα σὲ πόλη, ὁ ὁδηγὸς
ἀντιλαμβάνεται τὴν ὕπαρξη καὶ θέση ἄλλων ὀχημάτων ἀπὸ τὸν θόρυβο π.χ.
τοῦ κινητήρα ἢ τῶν τροχῶν τους. Ἔτσι εἶναι δυνατὸ νὰ κάνει ἀσφαλεῖς
ἑλιγμοὺς καὶ νὰ ἀποφύγει πρόσκρουση. Κάθε μείωση τῆς ἀκουστικῆς
ἀντίληψης τοῦ περίγυρου, αὐξάνει αἰσθητὰ καὶ τὴν πιθανότητα σύγκρουσης.
Ἡ καλὴ ἀκουστικὴ ἀντίληψη ἀπαιτεῖ
τὴν χρήση παρμπρὶζ ἡ ἐπιβολὴ χρήσης τοῦ ὁποίου πραγματικὰ θὰ
ἔσωζε ζωὲς ὄχι μόνο τοῦ ὁδηγοῦ τοῦ δικύκλου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων πάνω
στοὺς ὁποίους ἐνδέχεται νὰ πέσει ἂν λόγω τοῦ θορύβου τοῦ ἀνέμου μειωθεῖ
ἡ ἀκουστική του ἀντίληψη.
3) Ἡ χρήση κράνους
δίνει τὴν ψευδαίσθηση ἀσφάλειας καὶ ὁ ὁδηγὸς γίνεται λιγότερο
προσεκτικός. Αὐτὸς ποὺ φορᾶ κράνος καθίσταται ἀνώνυμος καὶ μειώνεται τὸ
αἴσθημα εὐθύνης πρὸς τοὺς ἄλλους. Εἶναι ἀποδεδειγμένο ἀπὸ μελέτες πὼς ὁ
κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕνα ὅριο γιὰ τὸ σὲ ποιὸν βαθμὸ δέχεται νὰ
ριψοκινδυνεύει. Ὅταν φορᾶ κράνος, νομίζει πὼς μειώνει τὸν κίνδυνο καὶ
ἔτσι "ἀφήνεται", δηλαδὴ ὁδηγεῖ μὲ λιγότερη περίσκεψη. [Σὺν τοὶς ἄλλοις,
κοινοὶ ἐγκληματίες φέροντες κράνος διαπράττουν ἀδικήματα χωρὶς νὰ
διατρέχουν κίνδυνο νὰ ἀναγνωριστοῦν.]
4) Ἡ χρήση κράνους
προξενεῖ αἴσθημα μικρῆς ἢ μεγάλης δυσφορίας στὸν ὁδηγό, ἀνάλογα μὲ τὴν
εὐαισθησία του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μειώνει σὲ ἀντίστοιχο βαθμὸ καὶ τὴν
προσοχή του. Ἡ δυσφορία προκαλεῖται α) λόγω τοῦ βάρους τοῦ κράνους, β)
λόγω τῆς διατάραξης στὴν φυσικὴ ψύξη τῆς κεφαλῆς, διότι ἀφενὸς ἐμποδίζει
τὴν ἀπαγωγὴ θερμότητας μὲ ἐξάτμιση τοῦ ἱδρώτα καὶ ἐκπομπὴ ὑπέρυθρης
ἀκτινοβολίας καὶ ἀφετέρου κατακρατὰ τὴν ἡλιακὴ ἀκτινοβολία σὲ περίπτωση
ποὺ τὸ χρῶμα του εἶναι σκοῦρο (ἡ χαμηλὴ ἐντὸς πόλης ταχύτητα καὶ οἱ
στάσεις στὰ φανάρια ἀποκλείουν τὴν ψύξη), γ) λόγω τῆς ὑγρασίας ποὺ
δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν παρεμπόδιση ἀερισμοῦ, δ) λόγω τῆς μείωσης τῆς
ὀπτικοακουστικῆς ἀντίληψης μὲ ἀποτέλεσμα τὸ ἄτομο νὰ αἰσθάνεται
ἀποκλεισμένο ἀπὸ τὸ περιβάλλον.
Τὸ θέμα τῆς
δυσφορίας εἶναι μᾶλλον καὶ τὸ σπουδαιότερο. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι τοὺς
ὁποίους ἐνοχλεῖ καὶ ἕνα ἁπλὸ καπέλο. Τί θὰ κάνουμε; θὰ ἀλλάξουμε τὴν
φύση τους; Τὸ DNA τους; Ζητώντας ἀπὸ κάποιον νὰ φοράει κράνος παρὰ τὸ
ὅ,τι τὸν ἐνοχλεῖ, μοιραία τὸν καθιστοῦμε δημόσιο κίνδυνο διότι ἂν λόγω
τῆς ἐνόχλησης κάνει λάθος χειρισμὸ δὲν θὰ βλάψει μόνο τὸν ἑαυτό του,
ἀλλὰ καὶ ἐμᾶς τοὺς ἄλλους. Μὲ μεγάλη εὐκολία πολλοὶ ἀπορρίπτουν αὐτὸ τὸ
ἐπιχείρημα ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι δὲν ἔχουν τέτοια εὐαισθησία καὶ δὲν τοὺς
ἐνοχλεῖ νὰ φοροῦν κάτι στὸ κεφάλι τους. Ὅμως ὅσο εἶναι γιὰ αὐτοὺς φυσικὸ
νὰ μὴν τοὺς πειράζει, ἄλλο τόσο εἶναι φυσικὸ γιὰ ἄλλους νὰ τοὺς ἐνοχλεῖ.
5) Ἡ χρήση κράνους
ἐμποδίζει τὸν ὁδηγὸ νὰ βάζει καὶ νὰ βγάζει μὲ εὐκολία τὰ γυαλιὰ κατὰ τοῦ
ἀέρα καὶ ἥλιου, ἐνῶ ὁ ἐνσωματωμένος πλαστικὸς ἀνεμοθραύστης εἶναι
ἄχρηστος γιὰ πολλοὺς λόγους: α) Ἂν εἶναι σκοῦρος εἶναι ἀκατάλληλος γιὰ
νυκτερινὴ ὁδήγηση καὶ ἂν εἶναι ἄχρωμος εἶναι ἀκατάλληλος γιὰ ὁδήγηση μὲ
ἥλιο), β) μετὰ ἀπὸ ἕνα διάστημα γεμίζει γρατσουνιὲς καὶ καθίσταται
ἀκατάλληλος σὲ κάθε περίπτωση. Η ἀντικατάστασή του οὔτε τόσο εὔκολη
εἶναι καὶ σίγουρα ὄχι φθηνή. Ἡ παράμετρος κόστος εἶναι σημαντικὴ διότι
ὅλοι δὲν κολυμποῦν στὸ χρῆμα.
6) Ἐὰν ἔντομο,
ὅπως εἶναι ἡ μέλισσα ἢ ἡ σφίγγα, εἰσέλθει καὶ παγιδευτεῖ στὸ κράνος, ἡ
προσοχὴ τοῦ ὁδηγοῦ θὰ περισπαστεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάσει τὸν ἔλεγχο τοῦ
ὀχήματος.
Συμπέρασμα
Από τὰ ὡς ἄνω
σαφῶς προκύπτει πὼς ἡ χρήση κράνους πάντοτε καὶ χωρὶς ἐξαίρεση μειώνει
αἰσθητὰ τὴν ἱκανότητα ἀποφυγῆς καὶ πρόληψης ἀτυχήματος. Γιὰ τοὺς τρίτους
οἱ ὁδηγοὶ μὲ κράνος εἶναι πάντοτε καὶ χωρὶς ἐξαίρεση ἐπικίνδυνοι σὲ
μικρὸ ἢ καὶ πάρα πολὺ μεγάλο βαθμό.
Ὅσον ἀφορᾶ τὸ ἂν
τὸ κράνος προσφέρει προστασία σὲ περίπτωση σύγκρουσης
1) Ὁ ἐγκέφαλος δὲν
βρίσκεται μόνο μέσα στὸ κεφάλι. Ὁ νωτιαῖος του μυελὸς συνεχίζει καὶ στὴν
σπονδυλικὴ στήλη. Τὸ κράνος ὄχι μόνο δὲν προστατεύει τὴν σπονδυλικὴ
στήλη, ἀλλὰ ἀντίθετα προσθέτοντας βάρος στὸ κεφάλι, σὲ περίπτωση
σύγκρουσης αὐξάνει κάθετα τὴν πιθανότητα κατάγματός της.
2) Τὸ κράνος, σὲ
κάθε περίπτωση, αὐξάνει τὴν μάζα τοῦ συστήματος κεφάλι+κράνος, μὲ
ἀποτέλεσμα τὴν δημιουργία ἐσωτερικῶν περιδινήσεων καὶ καταστροφὴ ἢ
κάκωση τοῦ ἐγκεφάλου ἀκόμα καὶ χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ὕπαρξη ὁρατῶν
ἐξωτερικῶν βλαβῶν! Αὐτὸ συμβαίνει ὅταν ἡ φορὰ τοῦ κτυπήματος κατὰ τὴν
πρόσκρουση δὲν διέρχεται ἀπὸ τὸ κέντρο βάρους τοῦ συστήματος
κεφάλι+κράνος. Τὸ κράνος δρᾶ, δηλαδή, σὰν ἕνα «σέικερ», μόνο ποὺ ἀντὶ
γιὰ «νεσκαφέ», «φραπέ» γίνεται ὁ ἐγκέφαλος. Ἐὰν ὑποτεθεῖ πὼς τὸ κράνος
προστάτεψε τὸ κεφάλι σὲ μία συγκεκριμένη περίπτωση, ἀκόμα καὶ τότε, ὅμως,
ἡ πιθανότητα νὰ προκαλέσει θάνατο ἢ παράλυση εἶναι μεγάλη διότι ἂν οἱ
ἁπλοὶ ἄνθρωποι ποὺ θὰ προστρέξουν στὸν τόπο τοῦ ἀτυχήματος προσπαθήσουν
νὰ τὸ ἀφαιρέσουν, ἀντὶ νὰ ἀφήσουν νὰ γίνει αὐτὸ στὸ νοσοκομεῖο, τότε
ἐνδέχεται νὰ προξενήσουν θανατηφόρο ζημιά.
3) Τὸ κράνος ἀφορᾶ
τὴν προστασία τῆς κεφαλῆς καὶ μόνο. Δὲν προστατεύει σὲ καμία ἀπολύτως
περίπτωση τὸ ὑπόλοιπο σῶμα καὶ ἰδιαίτερα στὴν σπονδυλικὴ στήλη μπορεῖ νὰ
προξενήσει καταστροφικὴ βλάβη.
Συμπέρασμα
Ακόμα καὶ στὴν
περίπτωση σύγκρουσης τὸ κράνος σπάνια προσφέρει προστασία, μᾶλλον
προξενεῖ βλάβη καὶ ἂν σώσει ἀπὸ τὸν θάνατο ἐνδέχεται νὰ καταδικάσει τὸν
φέροντα νὰ ζεῖ ὡς παράλυτος ἢ φυτὸ καὶ νὰ ὑποφέρει αὐτὸς κι οἱ δικοί του
γιὰ τὸ ὑπόλοιπό της ζωῆς του.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν
οἰκονομικὴ διάσταση
- Τὸ κράνος εἶναι
ἕνα ἀντικείμενο μὲ πολὺ χαμηλὸ κόστος κατασκευῆς, πολὺ ὑψηλὴ τιμὴ
πώλησης καὶ ἑπομένως μὲ μεγάλο συντελεστὴ κέρδους. Στὴν χώρα μας τὰ
περισσότερα κράνη εἰσάγονται. Δισεκατομμύρια Εὐρὼ σὲ συνάλλαγμα χάνονται
στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ τὴν ἀγορὰ αὐτοῦ τοῦ ἄχρηστου ἕως ἐπικίνδυνου
ἀντικειμένου.
- Τὰ ἄτομα ποὺ
μένουν ἰσοβίως ἀνάπηρα ἢ φυτὰ λόγω κράνους κοστίζουν στὴν πολιτεία καὶ
συγγενεῖς.
Συμπέρασμα
Ο θεσμὸς χρήσης
κράνους βλάπτει / ἐπιβαρύνει τὴν οἰκονομία καὶ τοῦ ἀτόμου καὶ τῆς
κοινωνίας.
Όσον ἀφορὰ τὶς
στατιστικὲς γύρω ἀπὸ τὴν χρησιμότητα τοῦ κράνους
Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα
χαρακτηριστικὸ παράδειγμα παρερμηνείας μὲ σκοπὸ τὴν προστασία τῶν
ἐμπορικῶν συμφερόντων τῶν κατασκευαστῶν, εἰσαγωγέων καὶ ἐμπόρων κρανῶν.
Στην Αὐστραλία,
γιὰ παράδειγμα, μία στατιστικὴ φέρεται νὰ «ἔδειξε» πὼς «τὰ ἀτυχήματα
μειώθηκαν μετὰ τὴν ἐπιβολὴ χρήσης κράνους σὲ ποδηλάτες».
Παρασιωπήθηκε, ὅμως τὸ γεγονὸς
πώς, λόγω τοῦ νόμου αὐτοῦ, μειώθηκε ἀντίστοιχα καὶ ὁ ἀριθμὸς ἀτόμων ποὺ
χρησιμοποιοῦσαν τὸ δίκυκλό τους. Ἑπομένως ἡ μείωση ἀτυχημάτων ὀφειλόταν
στὴν μείωση τοῦ ἀριθμοῦ δικυκλιστῶν καὶ ὄχι στὴν ὑποτιθέμενη προστασία
ποὺ προσέφερε τὸ κράνος! Στὴν πραγματικότητα, ἀναλογικά, αὐξήθηκε ὁ
ἀριθμὸς τῶν ἀτυχημάτων. Ἐὰν δὲ μάλιστα ληφθεῖ ὑπ’ ὄψη τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ
χρῆστες κράνους εἶναι κατὰ κανόνα ἄτομα νομοταγῆ καὶ προσεκτικά, τότε
γίνεται κατανοητὸ γιατί αὐτοὶ ποὺ φοροῦν κράνος δὲν γίνονται πρόξενοι
ἀκόμα περισσοτέρων ἀτυχημάτων.
Συμπέρασμα
Οἱ στατιστικὲς
στὴν πραγματικότητα δὲν συνάδουν ὑπὲρ τῆς χρήσης κράνους ἀλλὰ ἀντιθέτως..
Ὅσον ἀφορᾶ τὸ θέμα
τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀτόμου
Η κάθε πολιτεία
σκοπό, ἐξ ὁρισμοῦ, ἔχει τὴν ρύθμιση τῶν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων σχέσεων καὶ
ὄχι τὸ πὼς τὸ ἄτομο θὰ ἀναπτύσσει τὴν προσωπικότητά του καὶ θὰ
προστατεύει τὰ ἴδια του τὰ συμφέροντα.
Για παράδειγμα, τὸ
ἄτομο ἔχει ἀπόλυτο, ἀπαραβίαστο καὶ ἀναπαλλοτρίωτο δικαίωμα νὰ ἐπιλέγει
στὴν περίπτωση νόσου μεταξὺ ἐναλλακτικῶν τρόπων θεραπείας ἢ πρόληψης,
ἀκόμα καὶ νὰ ἐπιλέγει τὸν θεράποντα ἰατρό. Ἐξαίρεση ἀποτελοῦν μόνο οἱ
διανοητικῶς πάσχοντες.
Εάν κάποιος,
ἐνόψει τῶν ὡς ἄνω ἐπιχειρημάτων θεωρεῖ πὼς ἡ χρήση κράνους θέτει τὴν
ζωή, ἀσφάλεια, ἀρτιμέλεια καὶ ὑγεία του σὲ κίνδυνο καὶ δὲν πείθεται ἀπὸ
τὴν κρατοῦσα γνώμη περὶ τοῦ ἀντιθέτου, ἐφόσον τὸ θέμα ἀφορᾶ πρωτίστως
καὶ ἀποκλειστικῶς αὐτὸν τὸν ἴδιο, δὲν νοεῖται τὸ κράτος νὰ ἐπιβάλλει
διαφορετικὴ ἐπιλογή.
Κάτι τέτοιο
προσκρούει στὴν λογική, σὲ κάθε βασικὴ ἔννοια ἐλευθερίας καὶ
δημοκρατίας, στὴν σύμβαση τῆς Ρώμης γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ στὸ
5ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος τὸ ὁποῖο θεσπίζει πὼς
«δικαίωμα τῶν πολιτῶν δὲν μπορεῖ νὰ παραβιαστεῖ ἐφόσον δὲν παραβιάζει τὸ
Σύνταγμα καὶ τὰ χρηστὰ ἤθη». Ἐδῶ βεβαίως ὑπάρχει ὁ ἀδόκιμος ὅρος «χρηστὰ
ἤθη» ὁ ὁποῖος εἶναι ἀπαράδεκτος καθότι ἀσαφὴς καὶ αὐθαίρετος καὶ
δεκτικὸς διαφορετικῶν καὶ ἀντιθέτων ἑρμηνειῶν: Γιὰ παράδειγμα, ἡ
πλειοψηφία τῶν ἐνήλικων ἑλλήνων εἶναι καπνιστές. Ἄρα τὸ κάπνισμα ἀνήκει
στὰ «χρηστὰ ἤθη» («χρηστὰ ἤθη» σημαίνει «οἱ κρατοῦσες συνήθειες»). Τί
σημαίνει αὐτό, πῶς θὰ ἐπιβάλλουμε τὴν ὀλέθρια συνήθεια τοῦ καπνίσματος
στοὺς μὴ καπνίζοντες γιὰ νὰ τοὺς ἐναρμονίσουμε μὲ τὰ «χρηστὰ ἤθη»;
Σε ἄλλη του
διάταξη τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας ὑποχρεώνει τὸ Κράτος νὰ προστατεύει τὴν
ζωὴ καὶ ὑγεία τῶν πολιτῶν. Αὐτὸ ὅμως σὲ καμία περίπτωση δὲν δίνει τὸ
δικαίωμα στὸ Κράτος νὰ ἀποφασίζει γιὰ λογαριασμὸ τοῦ κάθε συγκεκριμένου
ἀτόμου γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νὰ προστατεύσει τὴν ζωὴ καὶ
ὑγεία του. Εἶναι ἀδύνατο τὸ Κράτος νὰ ἔχει, ἀπὸ τὴν φύση του, ἀμεσότερο
ἢ ἰσχυρότερο συμφέρον στὸ θέμα αὐτὸ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο τὸ ὁποῖο ὡς
ἄμεσα ἐνδιαφερόμενο ἔχει, καὶ πρέπει νὰ ἔχει, τὸν πρῶτο καὶ τελευταῖο
λόγο. Στὴν ἀντίθετη περίπτωση, τὸ ἄτομο ὑποβιβάζεται σὲ ἀνώριμο καὶ
ἔχοντα ἀνάγκη κηδεμονίας ὑπάνθρωπο, καὶ παράλληλα οἱ «καλοὶ ἀστυνομικοὶ
καὶ πολιτικοί» σὲ παντογνῶστες κηδεμόνες ποὺ μὲ τὴν ἐπιβολὴ
βασανιστηρίων (διότι καὶ τὰ πρόστιμα βασανιστήρια εἶναι, καθότι
ὑποχρεώνουν τὸ ἄτομο νὰ ἐργαστεῖ περισσότερο γιὰ νὰ τὰ πληρώσει) «νουθετοῦν»
τοὺς «ἀνώριμους» πολίτες… (Οἱ ὁποῖοι τὶς παραμονὲς τῶν ἐκλογῶν
ὀνομάζονται «κυρίαρχος λαός» καὶ ἀμέσως μετὰ θεωροῦνται ἀντικείμενα
νουθεσίας, κηδεμονίας καὶ χειραγώγησης…)
Συμπέρασμα
Η διὰ τοῦ νόμου
ἐπιβολὴ χρήσης κράνους προσκρούει σὲ κάθε ἔννοια λογικῆς καὶ δικαίου,
διεθνοῦς ἢ ἐθνικοῦ.
Γενικὸ συμπέρασμα
Αποδείχθηκε πὼς
1) Ἡ χρήση κράνους
ἀπὸ τοὺς ὁδηγοὺς δικύκλων εἶναι πάντα ἀπειλητικὴ ἢ βλαπτικὴ γιὰ τρίτους
καὶ γιὰ τὴν κοινωνία.
2) Ἡ χρήση κράνους
πάντοτε αὐξάνει, ἀπὸ λίγο ἕως πολύ, τὴν πιθανότητα ἀτυχήματος.
3) Ἡ μείωση τῆς
πιθανότητας σύγκρουσης εἶναι πάντα σημαντικότερη ἀπὸ τὴν ἀμφίβολη, μικρὴ
καὶ νομιζόμενη προστασία τὴν ὁποία τὸ κράνος, δῆθεν, προσφέρει κατὰ τὴν
σύγκρουση.
4) Ἡ χρήση
κράνους, στὴν περίπτωση ἀτυχήματος, μόνο σὲ πολὺ λίγες περιπτώσεις
προσφέρει προστασία καί, τότε, μόνο στὸ κεφάλι, ὄχι στὸ ὑπόλοιπο σῶμα
καὶ ἐνδεχομένως ἔχοντας τραυματίσει τὴν σπονδυλικὴ στήλη.
5) Τὸ κράνος ποτὲ
δὲν «προστατεύει» ἄλλα μέλη τοῦ σώματος, ἐκτός, ἐνδεχομένως, τῆς κεφαλῆς.
Τουναντίον, ἐνδέχεται νὰ τραυματίσει θανάσιμα τὴν σπονδυλικὴ στήλη.
6) Τὸ κράνος
ἀκόμα καὶ στὴν περίπτωση ποὺ σώσει ζωή, ἐνδέχεται νὰ καταδικάσει σὲ
ἰσόβιο βασανισμὸ λόγω παράλυσης.
7) Οἱ στατιστικὲς
στὴν πραγματικότητα δείχνουν τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ κράνους.
8) Ἡ οἰκονομία
τῶν ὁδηγῶν καὶ τῆς πολιτείας ἐπιβαρύνεται ἀπὸ τὴν ἀγορὰ κράνους.
9) Ἡ ὑποχρεωτικὴ
χρήση κράνους προσκρούει στὸ στοιχειῶδες, διεθνῶς καὶ ἐθνικῶς
κατοχυρωμένο ἀναπαλλοτρίωτο δικαίωμα ἐλευθερίας καὶ αὐτοδιάθεσης τοῦ
ἀτόμου, στὸ δικαίωμά του νὰ ἐπιλέγει αὐτὸ ποὺ εἶναι καλύτερο γιὰ τὴν
πρόληψη, ἀσφάλεια καὶ θεραπεία του καὶ στὸ δικαίωμά του νὰ ὁρίζει αὐτὸ
τὰ ὅρια τῶν κινδύνων εἰς τοὺς ὁποίους ἐκτίθεται.
10) Ἡ χρήση τοῦ
κράνους θεωρεῖ τὴν θεραπεία καλύτερη ἀπὸ τὴν πρόληψη, ἀφοῦ τὸ κράνος
αὐξάνει τὴν πιθανότητα ἀτυχήματος τουλάχιστον στὴν περίπτωση ὅσων τοὺς
ἐνοχλεῖ.
11) Ἡ χρήση
κράνους καταργεῖ τὴν ἐξατομίκευση τῆς θεραπείας, ἀφοῦ τὸ κράνος στὴν
περίπτωση ἐκείνων τοὺς ὁποίους δὲν ἐνοχλεῖ ἴσως νὰ εἶναι κάπως χρήσιμο
καὶ στὴν περίπτωση ἐκείνων ποὺ τοὺς ἐνοχλεῖ εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο ἀφοῦ
ἡ ἐνόχληση ποὺ τοὺς προξενεῖ τοὺς καθιστὰ ἐπικίνδυνους ὡς ὁδηγοὺς καὶ
μάλιστα καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους
Στὴν Ἑλλάδα, ὁ
πολίτης, ἐὰν συμφωνεῖ μὲ τὰ ὡς ἄνω καὶ φρονεῖ πὼς ἡ χρήση κράνους θέτει
τὴν ζωή, ἀρτιμέλεια, ὑγεία καὶ ἀσφάλειά του σὲ κίνδυνο, καθὼς ἐπίσης,
τὸν καθιστά, ὡς ὁδηγό, ἐπικίνδυνο γιὰ τοὺς ἄλλους, ἔχει δικαίωμα καὶ
ὑποχρέωση νὰ μὴν τὸ χρησιμοποιεῖ, ἐπικαλούμενος κατάσταση ἀνάγκης, κατὰ
τὰ σχετικὰ ἄρθρα τοῦ ποινικοῦ κώδικα ἀλλὰ καὶ τὴν ἤδη ἀναφερθεῖσα
διάταξη τοῦ Συντάγματος καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν σύμβαση τῆς Ρώμης γιὰ τὴν
προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
Παρατήρηση
-Οἱ δικυκλιστὲς
πρέπει σὲ κάθε περίπτωση
α) Νὰ ἀποφεύγουν
τὶς ὑψηλὲς ταχύτητες καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν ἀνεμοθραύστη (παρμπρίζ) διότι
αὐτὸς βελτιώνει ἀφενὸς τὴν ἀκουστικὴ ἀντίληψη, ἀλλὰ καὶ προστατεύει ὅλο
τὸ ἄνω μέρος τοῦ σώματος ἀπὸ ἔντομα, σκουπίδια, σκόνες, κρύο κλπ..
β) Νὰ μὴν μιλᾶνε
κρατώντας στὸ ἕνα χέρι τὸ κινητὸ τηλέφωνο ὅταν ὁδηγοῦν.
γ) Νὰ ἔχουν πάντα
τοὺς μεσαίους προβολεῖς ἀνοικτοὺς γιὰ τοὺς βλέπουν οἱ ἄλλοι
δ) Νὰ μὴν ὁδηγοῦν
μὲ φθαρμένα ἐλαστικὰ.
ε) Νὰ ἐλέγχουν ὅλα
τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα καὶ νὰ ἔχουν ὑπ’ ὄψη τὸ ρητὸ πὼς «καλύτερα νὰ
περάσεις μὲ κόκκινο ἀφοῦ κοιτάξεις, παρὰ μὲ πράσινο χωρὶς νὰ κοιτάξεις…»
-Ὅσοι ἐπιλέγουν
νὰ ὁδηγοῦν μὲ ὑψηλὲς ταχύτητες, συνειδητὰ ἐκθέτουν τὴν ζωὴ καὶ
ἀρτιμέλειά τους σὲ πάρα πολὺ μεγάλους κινδύνους. Ἡ ὑψηλὴ ταχύτητα δὲν «συγχωρεῖ»
λάθη. Δὲν ὑπάρχει ἀποτελεσματικὴ προστασία ἀπὸ τὸ κακὸ ὁδόστρωμα, ἀπὸ
ξαφνικὰ ἐμπόδια ὅπως εἶναι τὰ λάδια ἢ ἕνα ζῶο. Στὴν περίπτωση αὐτὴ ἡ
χρήση κράνους μᾶλλον ἐνδείκνυται, διότι προσφέρει προστασία ἀπὸ τὸν
ἄνεμο, μιάς καὶ δὲν ὑπάρχει παρμπρίζ, καὶ δεδομένου ὅτι ἡ ἀνάγκη ἐκ τοῦ
σύνεγγυς ἑλιγμῶν εἶναι πολὺ μικρότερη σὲ σχέση μὲ τὴν ὁδήγηση ἐντὸς
πόλεων.
(Ὁ συντάκτης τοῦ
παρόντος δὲν τὸ στηρίζει σὲ ἀσκήσεις ἐπὶ χάρτου, εἶναι ὁ ἴδιος ὁδηγὸς
δικύκλου 250κε ἐπὶ τριάντα πέντε ἔτη καὶ κατὰ μέσο ὄρο τρεῖς ὧρες τὴν
ἡμέρα, χειμώνα – καλοκαίρι, χωρὶς κὰν πτώση)»
Τὸ ἐντὸς
εἰσαγωγικῶν κείμενο εἶναι τοῦ δρ. Δ. Βάδεν, φυσικοῦ.
–
Ἡ ἄποψη πὼς οἱ φορολογούμενοι καλοῦνται νὰ πληρώσουν τὰ
νοσήλια καὶ φροντίδα ὅσων τραυματίζονται ἀπὸ τὴν μὴ χρήση κράνους εἶναι
κατὰ τὰ ὡς ἄνω ψευδής.
– Ἀλλά,
ἀκόμα καὶ ἂν ἦταν ἀληθής, τότε θὰ ἐγκαθίδρυε ἕνα ὁλοκληρωτικὸ κράτος
ποὺ θὰ ἔλεγχε καὶ θὰ τιμωροῦσε, δηλαδὴ θὰ βασάνιζε, ὅσους καπνίζουν,
τρῶνε γλυκά, πίνουν, δὲν ἀσκοῦνται καὶ δὲν ζοῦν σύμφωνα μὲ τὶς προσταγές
του… Αὐτὸ τὸ κράτος θέλουμε, σ’ αὐτὸ τὸ κράτος συναινοῦμε;
Εἶναι ἢ δὲν εἶναι
ἀληθινὸ πὼς τὸ τσιγάρο σκοτώνει, μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα καὶ
ἀποτελεσματικότητα, ἑκατομμύρια μόνο στὴν χώρα μας, ἀφοῦ τοὺς
ταλαιπωρήσει σὲ νοσοκομεῖα καὶ τοὺς ἐξοντώσει οἰκονομικᾶ; Δὲν κάνει τὸ
ἴδιο ἡ πολυφαγία, τὸ πάχος ἢ ἡ ἔλλειψη ἄσκησης; Ἔχει τὸ κράτος δικαίωμα
νὰ περιορίζει, ἐπικαλούμενο οἰκονομικᾶ κίνητρα, τὶς συνήθειες τῶν
ἀνθρώπων; Μὰ κόβονται οἱ συνήθειες; Ἀπὸ τὴν στιγμή, μάλιστα ποὺ ὅλοι
δεχόμαστε καταιγισμὸ ἀπὸ διαφημίσεις πού μας προτρέπουν ἀδιάκοπα σὲ
βλαπτικὲς συνήθειες καὶ συμπεριφορές, ποὺ καλλιεργοῦν τὰ πιὸ ταπεινὰ καὶ
ἀρρωστημένα ἔνστικτα (ταινίες βίας, ναρκωτικῶν, τρόμου, ἐκδίκησης κλπ).
Τέλος, ἕνα σχόλιο
γιὰ τὶς ἀπερίγραπτες ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων (ἐφετείων, Ἀρείου Πάγου
καὶ λοιπῶν) σχετικὰ μὲ τὴν συνυπαιτιότητα τοῦ θύματος τροχαίου ὅταν δὲν
φορᾶ κράνος:
- Ἂν κάποιος σας
πυροβολήσει καὶ σᾶς τραυματίσει ἢ σκοτώσει καὶ ἐσεῖς δὲν φορᾶτε
ἀλεξίσφαιρο γιλέκο, τότε εἶστε συνυπαίτιος.
- Ἂν κάποιος σας
δηλητηριάσει ἤ σας μολύνει μὲ κάποιο μικρόβιο καὶ ἐσεῖς δὲν ἔχετε
φροντίσει νὰ ἔχετε ἀνοσία, εἶστε συνυπαίτιος.
- Ἂν πέσει μία
γλάστρα ἀπὸ ἕνα μπαλκόνι καὶ σᾶς κτυπήσει εἴτε στὸ κεφάλι εἴτε σὲ ἄλλο
σημεῖο τοῦ σώματος καὶ ἐσεῖς δὲν φορᾶτε κράνος ἢ εἰδικὴ πανοπλία, εἶστε
συνυπαίτιος.
- Ἂν κάποιος σας
δείρει, ληστέψει, κλέψει ἢ ἐξαπατήσει, εἶστε συνυπαίτιος ἂν δὲν ἔχετε
μέσα προφύλαξης ὅπως εἶναι, ἀντίστοιχα, τὸ νὰ ἔχετε μάθει πολεμικὲς
τέχνες, νὰ φέρετε ὅπλο, νὰ ἔχετε ἐγκαταστήσει συναγερμὸ καὶ νὰ
χρησιμοποιεῖτε ἀνιχνευτὴ ψεύδους.
- Οἱ «σοφοὶ»
«νομοθέτες» καὶ «δικαστές» πασχίζουν, λοιπὸν, νὰ προστατεύσουν τὸν
ἐναντίον σας δράστη, ἐπιμερίζοντας σὲ ἐσᾶς τὸ θύμα ἕνα μέρος τῆς εὐθύνης.
Ἡ ἄποψή μας ἐπ' αὐτοῦ; Συμφωνοῦμε καὶ ἐπαυξάνουμε: Πάντα φταίει τὸ θύμα.
Γι’ αὐτό, φορᾶτε κρᾶνος!
|
Ἔχεις τύψεις ἐπειδὴ ΔΕΝ
φορὰς κράνος;
ΛΑΘΟΣ!
Ἔχε τύψεις ἂν τὸ φορὰς παρά τό
ὄτι σέ ἐνοχλεί
καὶ δὲν ἀντιστέκεσαι
στὴν ἐπιβολὴ χρήσης του!
Ἀς δοκιμάσει κάποιος νά φοράει
κράνος στό σπίτι ἤ το γραφεῖο.
Θά σκοντάφτει συνεχῶς και θά
πέφτει πάνω σε πράγματα. Στό
τέλος θά ἀναγκαστεί νά τό βγάλει.
Ἡ μελέτη τοῦ Δρ.
Goldstein
Ἵδρυμα
δικυκλιστῶν
Welcome to Preventing Helmet
Disasters Web Site
Ἡ
Ἐλευθερία, τὸ Ὑπέρτατο ἀγαθὸ (-καὶ προϋπόθεση παντὸς ἄλλου-) ἀπαιτεῖ ἀπὸ
τὸ ἄτομο συνεχῆ προσπάθεια, συνεχῆ ἀγώνα.
Ὁ παθητικὸς θεατὴς τῶν
ἐξελίξεων εἶναι συνένοχος σὲ κάθε κακό: «Ἡ ἀνοχὴ εἶναι συνενοχὴ».
Μὲ τὸ σκεπτικὸ αὐτό:
– Ὁ πολίτης δὲν πρέπει νὰ ἀφήνεται οὔτε στιγμὴ στὴν ἀνεξέλεγκτη κρίση
τῶν ἀρχῶν, διότι ἡ ἐξουσία διαφθείρει καὶ τὸν ἀγαθότερο τῶν ἀνθρώπων,
πόσο μᾶλλον τοὺς ἁπλούς, τοὺς βολεμένους μὲ ρουσφέτι ἢ ἐκείνους ποὺ
διακατέχονται ἀπὸ τὸν φανατισμὸ τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς τυφλῆς πίστης.
– Ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ὑπερτιμᾶμε τὸ κράτος καὶ νὰ θεωροῦμε δεδομένες τὶς
ἀγαθές του προθέσεις. Δεδομένο εἶναι μόνο ὅτι ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντα
τῶν ἰσχυρῶν καὶ πὼς δείχνει «φιλάνθρωπο πρόσωπο» μόνο στὸν βαθμὸ ποὺ
εἶναι ἀναγκασμένο γιὰ νὰ κατευνάσει τὶς ἀντιδράσεις.
– Ποτὲ δὲν πρέπει νὰ θεωροῦμε τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμο πολιτικοὺς ἱκανοὺς
κυβερνῆτες: Αὐτοὶ καὶ μόνο εὐθύνονται γιὰ τοὺς πολέμους, τὰ ναρκωτικά,
τὴν πείνα καὶ πάνω ἄπ΄ ὅλα τὰ βασανιστήρια στὰ ὁποῖα ὑποβάλλουν ὅσους
ἀντιστέκονται στὴν βούληση καὶ συμφέροντά τους χαρακτηρίζοντάς τους ἀπὸ
«ἐγκληματίες» ὡς «τρομοκράτες», χαρακτηρισμοὶ ποὺ ἀπόλυτα προσιδιάζουν
σὲ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους.
– Ἡ διαφθορὰ τῶν κατόχων της ἐξουσίας βασικὴ αἰτία ἔχει τὴν ἀπροθυμία
τῶν πολιτῶν νὰ δράσουν, νὰ σκεφθοῦν, νὰ ἀποφύγουν παγίδες καὶ εὐθύνες.
Γιατί νὰ καπνίζουμε, γιατί νὰ μπεκρουλιάζουμε, γιατί νὰ τρῶμε «πλαστικὲς
τροφές», γιατί νὰ καταναλώνουμε καὶ νὰ ἀγοράζουμε ἄχρηστα ἀγαθὰ πού
ρυπαίνουν τὴν φύση, τὸ σπίτι μας, γιατί;
Καί, πάνω ἀπ’ ὅλα, γιατί νὰ
θέλουμε νὰ ἐπιβάλουμε τὶς δικές μας ἀπόψεις πάνω σὲ ἄλλους καὶ γιατί
δεχόμαστε ἄλλοι νὰ κάνουν αὐτό;
γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὴν συγγραφέα:
sipec@par.gr
Μία ἀδυσώπητη ἐρώτηση πρέπει νὰ ἔρχεται πάντα στὸ νοῦ
μας: Γιατί μερικοὶ προτιμοῦν τὰ «πρόστιμα» καὶ τὶς διώξεις καὶ δὲν
φοροῦν κράνος;
–Διότι τοὺς ἐνοχλεῖ, τοὺς
προξενεῖ δυσφορία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀπάντηση.
Καὶ ἐκεῖνος ποὺ αἰσθάνεται δυσφορία δὲν ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια, εἶναι
ἐπικίνδυνος γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους.
–«Τότε, νὰ μὴν ὁδηγεῖ!» Θὰ ἔσπευδαν νὰ ἀπαντήσουν μερικοὶ
«καλοπροαίρετοι». Ὄχι ἀξιότιμοι «καλοπροαίρετοι», διότι δὲν εἶναι τὸ
δίκυκλο ἐντὸς πόλης εἶδος πολυτελείας, ἀλλὰ ἀναντικατάστατο μέσο ταχείας
μεταφορᾶς χάρη στὸ ὁποῖο τὸ ἄτομο καὶ ἡ πολιτεία κερδίζει
τρισεκατομμύρια σὲ ἀποφυγὴ ἀπώλειας ὠρῶν ἐργασίας λόγω ταχείας
διεκπεραίωσης ὑποθέσεων, αἰσθητὴς μείωσης τοῦ συνωστισμοῦ καὶ τοῦ
κυκλοφοριακοῦ χάους καθὼς καὶ τῆς ἐκπομπῆς ρύπων. Χώρια ἀπὸ τὴν
ἐξοικονόμηση ἐνέργειας καὶ τὸ τεράστιο ὄφελος γιὰ τὸ περιβάλλον.
Οἱ ἐντὸς πόλεως χρῆστες δικύκλων, εἶναι εὐεργέτες τῆς πατρίδος, στήριγμα
τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς εὔρυθμης λειτουργίας τῆς κοινωνίας. Σὲ ἀντίθεση
μὲ ὁρισμένους, μὲ ρουσφέτι βολεμένους ἐπίορκους ποὺ ἀντὶ νὰ διώκουν
πραγματικοὺς παραβάτες κάθονται μὲ ἕνα φραπὲ στὸ χέρι, καπνίζοντας
τσιγαράκι καὶ μιλώντας στὸ κινητό.
Πῶς θὰ τοὺς φαινόταν ἐὰν ἄρχιζαν νὰ πέφτουν βροχὴ μηνύσεις ἐναντίον τους
γιὰ κατάχρηση ἐξουσίας ἐπειδή, πχ. ἀνέχονται τὴν κατάληψη μὲ τραπεζάκια
δημοσῖων δρόμων δεχόμενοι χρηματισμὸ ἀπὸ ἰδιοκτῆτες καφετεριῶν; Ἡ ὁδὸς
Ἀδριανοῦ στὴν Ἀθήνα μεταξὺ Θησείου καὶ Μοναστηρίου τοὺς λέει τίποτα;
Ἡ ὁδὸς Κυψέλης, κάθ΄ὅλο τὸ μῆκος τῆς ὁποίας ἀπαγορεύεται ἀκόμα καὶ ἡ
στάση, πόσο μᾶλλον ἡ στάθμευση, γιατί παραμένει γεμάτη σταθμευμένα
ὀχήματα, ἀκόμα καὶ πάνω στὶς στάσεις καὶ αὐτοὶ ἀπαντοῦν πῶς δὲν ἀρκοῦν
οἱ γερανοί;
Πότε ἄσκησε ἡ ἀστυνομία δίωξη ἐναντίον δήμου ἢ ἄλλου φορέα γιὰ τὴν
ἐγκληματικὰ κακὴ συντήρηση τοῦ ὁδικοῦ δικτύου ἢ γιὰ τὴν κακὴ σήμανση;
Αλλά, γιὰ νὰ εἴμαστε «δίκαιοι», ἡ ἀστυνομία δὲν ἐνδιαφέρεται οὔτε καὶ
γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ ζωὴ τῶν στελεχῶν της διότι ἀκόμα καὶ σήμερα
ὑπάρχουν τροχονόμοι ποὺ δὲν φέρουν τὰ σωτήρια γιὰ τὴν ζωὴ ἀντανακλαστικὰ
ὑλικά…
Α, καὶ κάτι ἄλλο. Πρὸς τοὺς «καλοπροαίρετους». Τὴν γνώμη σας τὴν ἀκοῦμε
μὲ προσοχή. Τὴν ἀπορρίπτουμε, ὅμως, καὶ δὲν τὴν υἱοθετοῦμε διότι δὲν μᾶς
πείθει. Μὴν προσπαθήσετε νὰ μᾶς τὴν ἐπιβάλλετε διὰ τῆς βίας, διότι ἡ βία
γεννᾶ τὴν βία καὶ κανεὶς δὲν βγαίνει κερδισμένος. Ἄλλωστε
στὴν βία καταφεύγουν ὅσοι στεροῦνται ἐπιχειρημάτων.
•
Ὁ δρόμος πρὸς τὴν κόλαση εἶναι στρωμένος μὲ ἀγαθὲς προθέσεις.
• Θέσεις χωρὶς ἐπιχειρήματα εἶναι ἀνεπίδεκτες ἐκτίμησης.
• Ὁ νόμος εἶναι μέσον καὶ ὄχι αὐτοσκοπός. Ἡ ἀξία του κρίνεται ἀπὸ
τὴν χρησιμότητα καὶ ἀποτελεσματικότητά του.
• Ὅπου ὑπάρχουν πολλοὶ νόμοι, ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ ἀνώριμοι κι
ἀπληροφόρητοι πολίτες.
• Ὁ νόμος εἶναι κακὸ ὑποκατάστατο τῆς παιδείας, τῆς πληροφόρησης καὶ
τῆς μόρφωσης. Οἱ νόμοι ποὺ προορίζονται γιὰ νήπια δὲν προσφέρονται
γιὰ ἐνήλικες.
• Ἡ πρόληψη εἶναι ἡ καλύτερη θεραπεία. Τὸ κράνος προϋποθέτει τὸ
ἀτύχημα γιὰ νὰ φανεῖ χρήσιμο (ἂν δεχθεῖ κανεὶς πὼς εἶναι χρήσιμο).
Τὸ κακὸ εἶναι πὼς τὸ κράνος ὄχι ἁπλῶς προϋποθέτει, ἀλλὰ συχνὰ καὶ
προκαλεῖ τὸ ἀτύχημα…
|
σχετικὲς ἰστοσελίδες